Kimse bilmez kaç karış zaman vardı aralarında, o yine koşup dururdu bir " yarım " a doğru... koşarken tırnakları arasında kalan demir kokusunu biriktirirdi;ona sunmak için. Çok düşünmüştü, hazırdı söyleyecekleri karşısına dikildiğinde : " alır mısın elleri mi artık? ". Dört perdeli saçlarına bakarken hayal ederdi kendini ; saçları arasına gizlenmiş kuyuyu görebilmek için kaç kez titremeliydi kim bilir...öyle güzel yankılanırdı ki saçları...yorgun olduğunu biliyordu; bu yüzden en sakin nefesiyle fısıldamalıydı kulağına...Baktıkça derinleşen bir göl gibi, onu her düşlediğinde daha da uzaklaşırdı ondan...yine de tırnaklarında demir kokusunu biriktire biriktire devam ederdi metrelerce sene koşmaya... İyi tanırdım onu; Antonio'nun Summer'ında yaşardı...b.s.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder