Bir sevdanın ilk cümlesi olmaktır;
içten ne geldiyse...yeni doğmuş bir
bebeğin nefes hakkı kadar doğal,
ucu yanmayan bir sigara kadar
masum..fevridir doğası; delilik
sınırında gezer durur, orta yolu
kayıptır...kirpiklerinin ucunda
bilmem kaç watt patlasa da,
bir adım ötesi hep kara, hep bilinmeyen..
daima iki yol çıkar karşısına;
sanki seçim hakkı vardır da...
bir ana gibi kapatır kalbinin gözlerini;
"günün birinde" ihtimaline emanet edip bir yolu,
takip eder ipini tutanı diğer yolda..
sahi ne ara geldi bu "ipini tutan" ?...
bir elinde korkuları , diğerinde
hayalleri, yaldızlı bir naylon içinde
gülücükler saçar..çürümesin diye
heyecan kırıntılarıyla yahut
"yasak"la besler kalbini içerden...
herkesin bir fikri olur mutlaka onunla ilgili..
ve herkese ne de rahat görünür dışardan değil mi? ...
tasasız ve keyif içinde...
bir de o yaldızın altı..
gider işte öyle..
ötesini bilmiyorum ki...zordur fakat...
benim mesleğim....b.s.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder